“Waarom moet ik naar school? Ik ga toch niks doen met alles wat ik daar leer!” 

“Zo doen we dat nou eenmaal…Je moet naar school, niks aan te doen. Niet zeuren, niet alles kan leuk zijn in het leven. Sommige dingen moeten nou eenmaal”

…maar diep van binnen ben je het wel enigzins met hem eens, maar wat kan jij ermee als ouder?

Hij is super gevoelig, niet aan het schoolwerk te krijgen en diep ongelukkig.

Hij lijkt wel depressief of sterker nog: hij is depressief. Hij moet zich aanpassen om in het hokje van het schoolsysteem te passen.

Het doet je pijn als ouder om dat te zien. Misschien herken je de worstelingen van je kind ook wel van jezelf. Van vroeger en/of van het hier en nu. Je anders voelen, de enorme worstelingen rondom alles wat moet terwijl jij het nut er niet van inziet….Het kost zoveel negatieve energie! Je gunt je kind écht wat anders dan dit…

Ik heb dagelijks gesprekken met ouders van tieners die hiermee worstelen. Tieners die qua IQ heel hoog zitten, vaak zelfs tegen het hoogbegaafde aan. Maar op emotioneel vlak zit hij op een ander level. Ze zitten meestal op een ander niveau dan wat ze cognitief aankunnen. Ze worden onderschat doordat de motivatie en ontwikkeling van de executieve functies onvoldoende zijn. 

Deze ouders zoeken naar een manier om hun tiener in beweging te krijgen, voldoendes te laten halen, over te gaan naar het volgende leerjaar en het allerliefste trekken ze hem door de schooljaren heen t/m het diploma….

Dit kan zo toch niet? Wat is er mis met de maatschappij en het systeem dat we door blijven gaan met het forceren van dit onderwijssysteem?

De redenen die ik vaak hoor:

Omdat we dat altijd al zo doen.
Niet alles kan leuk zijn in het leven.
Sommige dingen moeten nou eenmaal.
Met crypto’s kom je er niet hoor.
Een diploma is een must.
Het onderwijssysteem veranderen is ingewikkeld.

Weten we niet allang dat kinderen veel beter leren door te ontdekken, te doen en te bewegen dan door uren stil te zitten in een lokaal en te moeten luisteren. Waarom doen we er niks mee? Omdat we niet weten hoe?

Het gaat niet om goed of fout. Het gaat erom of iets werkt of niet.

En als iets niet werkt, dan mogen we op zoek gaan naar andere mogelijkheden. Samen met de tieners uitzoeken wat wél werkt, hoe mooi is dat proces! Ik weet 200% zeker dat de tieners daarvan aan gaan, motivatie ontwikkelen én meer zelfvertrouwen krijgen.

Laten we eens stoppen met het focussen op de resultaten, niveaus en (slagings)cijfers. Dat is allemaal bijzaak.

Laten we ook stoppen met het pushen, oordelen, veroordelen, trekken, duwen, beoordelen, controleren, straffen en afwijzen van (het gedrag van) de tieners. Het werkt allemaal averechts. En als het wel werkt is het alleen op de korte termijn, maar het zorgt vooral voor schade.

Laten we ons gaan focussen op het kind. Wat heeft een kind écht nodig om zelfstandig en verstandig te kunnen meedraaien in de maatschappij?

Hoe kan een kind leren het leven te leiden wat écht bij hém past in plaats van “zo doen we dat hier, dus jij ook”?

Ik sta er niet van te kijken dat de motivatieproblematiek zo groot is. We kunnen daar met ons allen (ouders en scholen) wat aan doen en dat begint met het praten mét de leerling in plaats van  óver en tégen de leerling.

Echt contact begint bij luisteren. Luisteren naar wat de tiener denkt en voelt. Erkenning geven. Doorvragen totdat je hem echt begrijpt. Dan komen we vooruit met elkaar. Echt

Een motivatieprobleem is een gevolg, geen oorzaak.